دکتر امیرحسام سلماسی فردداروهای ضد انعقاد خون
معمولاً از این دسته دارویی موارد زیر تجویز می‌شود:
- Apixaban (الیکیس)
- دابیگاتران (پراداکسا)
- ادوکسبان (ساوایسا)
- هپارین (متنوع)
- ریواروکسابان (Xarelto)
- وارفارین (کومادین)
این داروها چه اثری دارد:
توانایی لخته شدن (انعقاد) خون را کاهش می‌دهد. گاهی اوقات رقیق کننده خون نامیده می‌شود، اگرچه در واقع خون را رقیق نمی‌کند. آن‌ها لخته‌های خون موجود را حل نمی‌کنند، برای درمان برخی از بیماری‌های عروق خونی، قلب و ریه استفاده می‌شوند.
دلیل مصرف این دارها:
- به جلوگیری از تشکیل لخته‌های مضر در رگ‌های خونی کمک می‌کند.
- ممکن است از بزرگتر شدن لخته‌ها و ایجاد مشکلات جدی جلوگیری کند.
- اغلب برای جلوگیری از سکته مغزی اولیه یا مکرر تجویز می‌شود.
عوامل ضد پلاکت و درمان ضد پلاکت دوتایی (DAPT)
معمولاً از این دسته دارویی موارد زیر تجویز می‌شود:
- آسپرین
- کلوپیدوگرل (پلاویکس)
- دی پیریدامول (پرستین)
- پراسوگرل (مؤثر)
- تیکاگرلور (بریلینتا)
این داروها چه اثری دارند:
با جلوگیری از بهم چسبیدن پلاکت‌ها، از تشکیل لخته‌های خون جلوگیری می‌کند.
دلیل مصرف این داروها:
- به جلوگیری از ایجاد لخته در بیمارانی که دچار حمله قلبی، آنژین ناپایدار، سکته مغزی ایسکمیک، TIA (حملات ایسکمیک گذرا) و سایر انواع بیماری‌های قلبی عروقی می‌شوند، کمک می‌کند.
- برای بیماران در موارد خاصی آسپرین همراه با یکی از داروی ضد پلاکت دیگر تجویز می‌شود – همچنین به عنوان درمان ضد پلاکت دوتایی (DAPT) نیز شناخته می‌شود.
درمان ضد پلاکت دوتایی (DAPT)
برخی از بیمارانی که دچار حملات قلبی می‌شوند ، استنت‌هایی(فنرهایی) در شریان‌های کرونری‌شان قرار داده شده، برای جلوگیری از لخته شدن خون به طور همزمان با دو نوع عامل ضد پلاکت تحت درمان قرار می‌گیرند. به این روش درمان ضد پلاکت دوگانه (DAPT) گفته می‌شود.
یک عامل ضد پلاکت آسپرین است؛ تقریباً همه مبتلایان به عروق کرونر، از جمله کسانی که دچار حمله قلبی، استنت یا CABG شده‌اند، تا آخر عمر با آسپرین درمان می‌شوند. نوع دوم عامل ضد پلاکتی، به نام مهارکننده های P2Y12 مانند کلوپیدوگرل (پلاویکس)، معمولاً علاوه بر درمان با آسپرین، برای ماه‌ها یا سال‌ها تجویز می‌شود.
نوع دارو و مدت زمان درمان شما بسته به شرایط و سایر عوامل خطر، متفاوت خواهد بود. خطرات و مزایای درمان ضد پلاکت دوگانه DAPT باید با پزشک معالج شما در میان گذاشته شود.
- اگر حمله قلبی ندارید، اما در عروق کرونر تصلب شرایین دارید و استنت گذاشته‌اید، علاوه بر آسپرین، بسته به نوع استنت قرار داده شده باید حداقل ۱-۶ ماه روی مصرف کلوپیدوگرل باشید.
- اگر دچار حمله قلبی شده‌اید و استنت شریان کرونر گذاشته‌اید، یا تحت درمان پزشکی هستید (بدون استنت ، از بین بردن لخته یا جراحی)، علاوه بر آسپرین، باید به مدت ۶-۱۲ ماه نیز از مهارکننده های P2Y12 مانند کلوپیدوگرل (پلاویکس)، استفاده کنید. در برخی موارد، ممکن است توصیه شود که بیشتر روی درمان با ضد پلاکت دوگانه DAPT باشید. این موضوع باید با پزشک معالج شما در میان گذاشته شود. سه مهار کننده P2Y12 که در حال حاضر در دسترس هستند و می‌توانند تجویز شوند کلوپیدوگرل، پراسوگرل و تیکاگرلور هستند. مطالعات نشان داده است که دو مورد از این داروها (تیکاگرلور ، پراسوگرل) “قوی‌تر” از کلوپیدوگرل هستند و در کاهش عوارض لخته‌های خون، کمی بهتر هستند. این دو عامل قوی‌تر، خونریزی را کمی افزایش می‌دهند. یکی از این داروها (پراسوگرل) نباید توسط بیمارانی که سکته مغزی یا حمله ایسکمیک گذرا داشته‌اند (TIA) استفاده شود. بر اساس خطر لخته شدن خون و خونریزی، بهترین مداخله دارویی برای شما تجویز می‌شود. به عنوان مثال، طبق دستورالعمل FDA (سازمان غذا و دارو ایالات متحده)، کلوپیدوگرل خطر سکته مغزی و MI را کاهش می‌دهد، اما خطر مرگ را برای بیماران خاص تغییر نمی‌دهد. انتخاب نوع دارو، هزینه دارو و مدت زمان درمان در گفتگو با پزشک معالج شما تعیین می‌شود.
- برخی از بیمارانی که تحت جراحی بای پس عروق کرونر قرار می‌گیرند، ممکن است به مدت یک سال پس از عمل بای پس با مهار کننده P2Y12 درمان شوند. پس از این، بازدارنده P2Y12 ممکن است متوقف شود، اما آسپرین معمولاً به مدت طولانی ادامه می‌یابد، پزشک معالج شما در مورد نیاز به این روش درمانی بحث خواهد کرد.
استاد ناظر: دکتر واشقانی فراهانی
دکتر محمدحسین مرادی
مهدی احمدی
دکتر پریسا فیروزبخش
آرمین گلچین
نگین رحیمی
سپهر نایبی راد
فاطمه صادقی گیل زاد
فاطمه زينال زاده برجلو
بابک سیف اللهی
اضافه کردن نظر