مشکلات عصبی دیابتی – علائم نوروپاتی دیابتی

مشکلات عصبی دیابتی – علائم نوروپاتی دیابتی

علائم نوروپاتی دیابتی اغلب در ابتدا جزئی هستند. بیشتر آسیب های عصبی طی چندین سال اتفاق می افتد. موارد خفیف ممکن است برای مدت طولانی مورد توجه قرار نگیرند. علائم نوروپاتی بستگی به نوع و اعصابی دارد که تحت تأثیر قرار می گیرند. برخی از افراد مبتلا به آسیب عصبی اصلاً علائمی ندارند. برای بعضی ديگر، اولین علائم معمولاً در پاها شروع می شود و ممکن است احساس بی حسی، گزگز یا درد در پاها ايجاد شود.

سایر علائم آسیب عصبی عبارتند از:

• بی حسی، گزگز یا درد در انگشتان پا، ساق پا، دست ها، بازو ها و انگشتان دست
• ضعف

در برخی موارد، درد ناشی از اعصاب آسیب دیده ممکن است ناگهانی و شدید باشد. این اغلب در افراد مبتلا به نوروپاتی کانونی اتفاق می افتد.

نوروپاتی دیابتی نیز ممکن است باعث موارد زیر شود:

• اسهال یا یبوست
• سرگیجه یا غش به دلیل افت فشار خون پس از ایستادن یا نشستن
• اختلال نعوظ در مردان
• سوء هاضمه، حالت تهوع، یا استفراغ
• مشکلات دفع ادرار
• خشکی واژن در زنان

اختلال نعوظ (ناتوانی در نعوظ آلت تناسلی برای مقاربت جنسی است که به آن ناتوانی جنسی نیز می گویند)، کاهش وزن و افسردگی نیز بطور شایع در افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی دیده می شود. اما این علائم ناشی از نوروپاتی دیابتی نیست.

تشخیص

برای تشخیص نوروپاتی دیابتی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما در مورد علائم شما سوال می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. بررسی معاینه فیزیکی شما شامل موارد زير است:

• فشار خون
• ضربان قلب
• قدرت عضلانی
• حس در اندام ها
• رفلکس ها

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما همچنین بررسی می کند که آیا شما به تغییرات در نحوه نشستن یا ایستادن خود حساس هستید یا خیر. او همچنین بررسی می کند که آیا احساس لرزش، دما یا لمس نور تحت تأثیر قرار گرفته است یا خیر.

افراد مبتلا به دیابت باید هرسال یک معاینه کامل پا را برای بررسی آسیب عصبی انجام دهند. این معاینه پوست، ماهیچه ها، استخوان ها، گردش خون و احساس پا ها را بررسی می کند. اگر نوروپاتی دیابتی درشما تشخیص داده شود، ممکن است بیش از یک بار در سال نیاز به معاینه پا داشته باشید. اگر معاینه فیزیکی یا معاینه پا آسیب عصبی را نشان دهد، ممکن است آزمایشات بیشتری مورد نیاز باشد. آزمایش های دیگر می تواند به تعیین نوع آسیب عصبی و شدت آن کمک کند.

ممکن است مطالعات هدایت عصبی انجام شود. آنها بررسی می کنند که سیگنال های الکتریکی چقدر از طریق اعصاب عبور می کنند. آنها همچنین سرعت ارسال سیگنال ها را اندازه گیری می کنند.

آزمایش های دیگر می توانند قلب و سایر اندام های شما را بررسی کنند تا ببینند آیا آسیب عصبی بر آنها تأثیر گذاشته است یا خیر. ضربان قلب شما ممکن است در پاسخ به تنفس عمیق یا تغییر در فشار خون و وضعیت بدن اندازه گیری شود.

سونوگرافی همچنین ممکن است نشان دهد که برخی از اندام ها مانند مثانه به درستی کار می کنند یا خیر. سونوگرافی یک نوع تصویربرداری است که از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از اندام های داخلی استفاده می کند.

رفتار

اولین درمان برای نوروپاتی دیابتی این است که مطمئن شوید سطح قند خون تحت کنترل است. این می تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر عصبی کمک کند. سطح قند خون را می توان با موارد زیر کنترل کرد:

• پایش قند خون
• برنامه ریزی وعده های غذایی
• فعالیت بدنی
• دارو های دیابت
• انسولین

درمان اضافی به نوع مشکل عصبی و علائم بستگی دارد. به عنوان مثال، درد عصبی اغلب با داروهای خوراکی درمان می شود. دارو های دیگری برای درد ممکن است روی پوست اعمال شود. اینها ممکن است شامل کرم، اسپری یا چسب باشد. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد بهترین گزینه کنترل درد خود صحبت کنید.

تغییرات رژیم غذایی می تواند به تسکین مشکلات گوارشی مانند سوء هاضمه یا حالت تهوع کمک کند. وعده های غذایی کوچک و در دفعات بيشتر بخورید. همچنین از چربی ها پرهیز کنید و فیبر کمتری مصرف کنید. اگر علائم شدید باشد، می توان از داروها برای تسریع هضم، تسکین حالت تهوع یا کاهش اسید معده استفاده کرد.

سرگیجه یا ضعف ناشی از نوروپاتی دیابتی با فشار خون و مشکلات گردش خون مرتبط است. برای تسکین این علائم، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دارو های فشار خون بالا
• افزایش نمک در رژیم غذایی
• فیزیوتراپی
• بالابردن سرتخت
• پوشیدن جوراب های کشی

درمان برای مشکلات ادراری و جنسی نیز موجود است. برای اطلاعات بیشتر در مورد این درمان ها با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

افراد مبتلا به نوروپاتی نیز باید مراقبت ویژه ای از پاهای خود داشته باشند. از دست دادن حس در پا به این معنی است که زخم ها یا جراحات ممکن است مورد توجه قرار نگیرند و ممکن است عفونی شوند. برای مراقبت از پاهای خود:

• روزانه پاهای خود را با آب گرم و صابون ملایم تمیز کنید. پاهای خود را خیس نکنید. آنها را با یک حوله نرم خشک کنید، مطمئن شوید که بین انگشتان پاها هم تميز و خشک شده اند.
• هر روز پاها و انگشتان پا را از نظر بریدگی چک کنید. تاول، قرمزی، تورم یا مشکلات دیگر؛ هر مشکلی را به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و درمانی در ميان بگذاريد.
• پاهای خود را با لوسیون مرطوب کنید، اما از قرار گرفتن لوسیون بین انگشتان خود اجتناب کنید.
• بعد از حمام یا دوش گرفتن، میخچه و پینه رابه آرامی با سنگ پا سوهان بزنيد.
• ناخن های پا را به شکل انگشتان پا کوتاه کنيد و لبه ها را با سنباده سوهان بزنید.
• همیشه کفش یا دمپایی بپوشید تا از پاهایتان در برابر آسیب محافظت شود. با پوشیدن جوراب های ضخیم و نرم از تحریک پوست جلوگیری کنید.
• کفشی بپوشید که انگشتان پا به خوبی در آن حرکت کنند. کفش های خود را به آرامی بپوشید.

ناظر: دکتر علی واشقانی فراهانی

مجله علمی-ترویجی سرای سلامت©۲۰۱۷