چگونه به فرد مبتلا به اضطراب کمک کنیم؟

چگونه به فرد مبتلا به اضطراب کمک کنیم؟

همه ما گاهی احساس ترس و اضطراب را تجربه می کنیم. اما افراد مضطرب از چیزهایی می ترسند که ممکن است برای سایر افراد غیر منطقی به نظر برسند. افراد دیگر ممکن است نتوانند این نگرانی ها را درک کنند؛ بنابراین بسیاری از مردم نمی دانند که چطور می توانند به فرد مبتلا به بیماری اضطراب کمک کنند.

مردم اغلب بیماری اضطراب را بی اهمیت قلمداد می کنند! زیرا برخلاف اغلب بیماری ها که علائم جسمی قابل مشاهده دارد، لزوما نمی توان دید که فرد مبتلا به اضطراب چه مشکلاتی دارد. بنابراین قدم اول در کمک به این افراد، توجه به ترس های آن هاست – حتی اگر این ترس ها از نظر شما منطقی نباشد.

قطعا بسیار ناراحت کننده است که یکی از عزیزانمان را در حالی ببینیم که هر روز دچار حملات هراس (پانیک) میشود و یا اضطراب زیادی را تجربه می کند. ولی ما می توانیم اقداماتی را برای کمک به آن ها انجام بدهیم:

قدم اول: علائم اضطراب را بشناسید.

شناخت این علائم به شما کمک می کند که بتوانید افکار و موقعیت هایی را که باعث شروع اضطراب در فرد می شود تشخیص دهید.

این علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است ولی به طور کل می توان آن ها را در سه گروه جای داد:

علائم فیزیکی: احساس سبکی سر – تعریق – تهوع – احساس بی قراری – تنگی نفس – اسهال – احساس خستگی زودرس

افکار اضطرابی: اعتقاد به این که بدترین واقعه ی ممکن اتفاق خواهد افتاد – نگرانی مداوم – تفکر همه یا هیچ – تعمیم یک پیشامد ناگوار به نتیجه نهایی

رفتارهای اضطرابی: اجتناب کردن از موقعیت ها یا مکان هایی که موجب احساس ترس می شود – اطمینان جویی – احساس بی قراری و ناامیدی در موقعیت های اضطراب آور- رفتارهای ناشی از وسواس (مثل شستن مکرر دست ها)

قدم دوم: چه کارهایی را نباید انجام بدهیم؟

به اضطراب فرصت رشد ندهید: ممکن است فکر کنید که می توانید با تغییر و کنترل محیط زندگی عزیزتان و “حذف کردن” عواملی که باعث احساس ترس در او می شود، اضطراب او را کنترل کنید. ولی باید بدانید با این کار درواقع به طور ناخواسته باعث رشد و ادامه اضطراب در او می شوید. اگر او با گذشت زمان به طور مداوم از مواجهه با شرایط اضطراب آور خودداری کند، اضطرابش به تدریج بیشتر میشود. با فرار کردن از این شرایط او نحوه مواجهه و غلبه بر ترس هایش را یاد نخواهد گرفت و در عوض با این کار دنیای او به واسطه ترس هایش کوچک و کوچک تر می شود.

فرد را مجبور به مواجهه با ترس هایش نکنید:  از طرف دیگر صحیح نیست که او را مجبور به انجام کاری کنید که از آن وحشت دارد. بهتر است که او با کمک یک درمانگر حرفه ای یاد بگیرد که چگونه بر هراس های عمیقش غلبه کند. این کار به او کمک می کند که با راهنمایی یک شخص با تجربه قدم به قدم با ترس هایش مواجه شود.

قدم سوم: استفاده از راهکارهای کمک کننده

پاسخ های مبتنی به عشق و پذیرش و نشان دادن تمایلتان به بهبودی او، سنگ بنای کمک به فرد مضطرب است. رویکردهای زیر می تواند کمک کننده باشد:

نشان دهید که احساسات او را درک می کنید: چیزهای متنوعی می تواند موجب اضطراب در افراد شود. گفتن جمله ی “باور نمی کنم که به خاطر همچین مساله ی کوچکی نارحت شده باشی” به بهبود شرایط کمک نمی کند! در عوض از او بپرسید که چگونه می توانید در شرایط چالش برانگیز کمکش کنید.

نگرانی تان را ابراز کنید: سخت است که عزیزتان را به هنگام تجربه ی حملات اضطرابی ببینید. ولی متاسفانه در این شرایط نمی توانید کار زیادی را برای کاهش شدت و یا مدت حمل پانیک انجام دهید. وقتی متوجه شدید که او از انجام فعالیت هایی که قبلا از آن لذت میبرده اجتناب می کند، بهتر است به روشی گرم و مثبت به او نزدیک شده و نگرانی تان را ابراز کنید و طی گفت و گو ممکن است از او بپرسید که آیا برای کنار آمدن با اضطراب خود به کمک نیاز دارد؟

قدم چهارم: بدانید که چه زمانی باید از یک مشاور کمک بگیرید.

اگر اضطراب عزیزتان مانع از لذت بردن او از زندگی میشود، در تعامل او در مدرسه، محیط کار و یا گروهای دوستانه اختلال ایجاد میکند و یا اگر در خانه باعث ایجاد مشکل میشود، وقت آن است که از یک متخصص کمک بگیرید.

او را برای گرفتن وقت پیش مشاور تشویق کنید. اگر مقاومت کرد می توانید به او یادآوری کنید که این فقط یک وقت ملاقات است و به این معنی نیست که او متعهد به انجام درمان با آن متخصص است و این فقط مثل یک چکاپ برای سلامت روان اوست.

قدم پنجم: پیشنهادات درمانی برای مبتلایان اضطراب

دو روش درمانی اصلی برای این افراد وجود دارد:

1. درمان شناختی رفتاری: در این روش فرد یاد می گیرد که چگونه اضطراب خود را کاهش دهد و با موقعیت های اضطراب آور مواجه شود.
2. داروهای ضد افسردگی: این روش درمانی می تواند به تنهایی موثر باشد ولی در صورتی که همزمان درمان شناختی رفتاری نیز انجام شود، بهتر است.

در طول دوره درمان هم حمایت خود را به او نشان دهید: از او بپرسید که چه کاری میتوانید برای کمک به او انجام دهید؟ آیا لازم است در یک جلسه درمانی شرکت کنید تا برخی مهارت ها را برای حمایت بهتر از او یاد بگیرید؟ اگر احساس می کند درمانگر اول برای او موثر نبوده، او را تشویق کنید تا یک متخصص دیگر را امتحان کند. و فراموش نکنید تا برای زندگی و علائق خود نیز وقت بگذارید تا انرژی کافی برای کمک به او را داشته باشید.

استاد ناظر: دکتر واشقانی فراهانی

مجله علمی-ترویجی سرای سلامت©۲۰۱۷