داروهای مصرفی در دیابت را بهتر بشناسیم 

داروهای مصرفی در دیابت را بهتر بشناسیم 

دارو های مورد استفاده برای دیابت شامل قرص ها و دارو های تزریقی است .

قرص ها (مانند متفورمین و گلی بن کلاماید): به روش های مختلفی کار می کنند . آنها شامل دارو هایی هستند که :

– مقاومت به انسولین در ماهیچه ها و کبد را کاهش می دهند.

– مقدار انسولین ساخته شده و آزاد شده توسط پانکراس را افزایش می دهند.

– – جذب قند های روده را به تأخیر می اندازند.

– هضم غذا را کم می کنند.

– اشتها را برای غذاهای بزرگ و زیاد کاهش می دهند.

– تبدیل چربی به گلوکز را کاهش می دهند. این دارو ها تیازولیدیدون ها نامیده می شوند . به تازگی احتمال ارتباط این گروه دارویی  با بیماری های قلبی مطرح شده است . درنتیجه داروهای این گروه به عنوان اولین انتخاب درمانی توصیه نمی شوند .

انسولین ها :

شامل انسولین های با طول اثر طولانی مدت و انسولین با طول اثر کوتاه مدت هستند

از آنجایی که دیابت اغلب وقتی اتفاق می افتد که لوزالمعده نتواند به اندازه ی کافی انسولین برای غلبه بر مقاومت به انسولین تولید کند ، حدود یک نفر از هر سه نفر مبتلا به این بیماری ، نوعی از تزریق انسولین را انجام می دهند .

برنامه های درمانی که شامل انسولین های کوتاه و طولانی اثر هستند ، اغلب برای کنترل قند خون موفقیت آمیز هستند . انسولین بسیار کوتاه مدت با وعده های غذایی مصرف می شود تا به کنترل قند خون که بعد از خوردن غذا ناگهان افزایش پیدا می کند کمک کند . اگر یک فرد به طور منظم و روی ساعت های مشخصی غذا نخورد ، انسولین بسیار کوتاه مدت می تواند بسیار مفید باشد .

عوارض جانبی درمان :

داروهای مورد استفاده برای درمان دیابت نوع ۲ می توانند عوارض جانبی داشته باشند . این دارو ها متفاوت است . عوارض جانبی ممکن است عبارت باشد از :

– سطح قند خون پایین (هیپوگلیسمی)

– افزایش وزن

– حالت تهوع

– تورم پا

– بدتر شدن نارسایی قلبی

– التهاب کبدی

– افزایش خطر ابتلا به حمله قلبی (با مصرف یکی از داروهای تیازولیدیدن)

– گاز بیش از حد و نفخ

خوشبختانه این عوارض جانبی غیر معمول است . بنابراین مزایای درمان به مراتب بیشتر از خطر آن است . افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که مبتلا به نارسایی کلیه هستند ، باید به طور معمول از مصرف دارو های بسیار قوی و متفاوت دیابت جلوگیری کنند ؛ زیرا این دارو در چنین افرادی به ندرت می تواند باعث تولید اسید لاکتیک در خون شود که تهدید کننده و مرگ آور است .

علاوه بر داروهایی که به کنترل سطح قند خون کمک می کنند ، افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ اغلب دارو های دیگری را مصرف می کنند که خطر ابتلا به عوارض دیابت را کاهش می دهد یا زمان شروع این عوارض را به تأخیر میاندازد . این دارو ها عبارتند از :

–  دارو های مهار کننده آنژیوتانسین (مانند کاپتوپریل وانالاپریل) و مسدود کننده های گیرنده ی آنژیوتانسین (ماند لوزارتان و والسارتان) که باعث کاهش بدتر شدن بیماری های کلیوی بیماران دیابتی خواهد شد

–  پایین آوردنده های سطح کلسترول خون (مانند آترووستاتین): باید تمام بیماران دیابتی باید برای پایین آوردن سطح کلسترول خون خد دارو مصرف کنند ، که این دارو معمولاً یکی از دارو های استاتین می باشد.

– داروهای پایین آوردن فشار خون: بیماران دیابتی باید برای کنترل فشار خون خود در صورتی که تغییر روش زندگی جواب ندهد ، دارو مصرف کنند.

– آسپرین: برای اکثر افراد مبتلا به دیابت مصرف روزانه یک آسپرین سودمند است.

احتمالاً برنامه درمان شما در طول زمان نیاز به تنظیم خواهد داشت . مقاومت به انسولین با افزایش سن افزایش پیدا می کند و ممکن است سلول های تولید کننده ی انسولین در پانکراس از بین بروند ، زیرا پانکراس تلاش می کند تا با با افزایش درخواست انسولین بدن کنار بیاید . بعد از چند سال اول ، اکثر افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نیاز دارند بیش از یک دارو برای کنترل قند خون خود مصرف کنند .

استاد ناظر:

دکتر واشقانی فراهانی

مجله علمی-ترویجی سرای سلامت©۲۰۱۷